تو بُویشه چُوی خُوسَه نَه خُوم
وِتیدَه وَه مِن نِیَه رَسی، تو بُویشَه چُوی خُوسَه نَه خُوم؟!
سَوزَه چِنارِ اَلوَنی! چَنی وَه پید تی گُلوَنی
شیتِم کَیدِن وَختی خَنی، تو بُویشَه چُوی خُوسَه نَه خُوم؟!
عطرِ وَهارَه نَفَسِد، بومَه نَذری چَوَیل مَسِد
دَسِم بِریایَ وَه دَسِد، تو بُویشَه چُوی خُوسَه نَه خُوم؟!
نَوگُل تازَه رَوزِم بید، هم باخِم بید، هم حوضِم بید
بهشتِ سَوزِه سَوزِم بید، تو بُویشَه چُوی خُوسَه نَه خُوم؟!
دَر وَه دَریگ وَه شارَگَد، قَیر نَزانِ وَهارَگَد
هات نیشتَ سایَی دارَگَد، تو بُویشَه چُوی خُوسَه نَه خُوم؟!
صایَقَه دا وَه باخَگَم، وا کُشانَو چِراخَگَم
دویرید کُلانَو داخَگم، تو بُویشَه چُوی خُوسَه نَه خُوم؟!
یَی بِر وَه خُدا بی خَوَر، دارَیل بِرین وَه گَرد تَوَر
دارِه بِییِم و بی ثَمَر، تو بُویشَه چُوی خُوسَه نَه خُوم؟!
آگِر خِستنَه خَرمانِمان، کورَو کِردِن میلکانِمان
خُوسَه وَر دانَه گِیانِمان،تو بُویشَه چُوی خُوسَه نَه خُوم؟!
هشتم خرداد ماه 1392
تو بگو چگونه غصه نخورم؟!
مانند شراب تازه ای، و سرمستی از تو سر ریز است / گفته ای که به من نخواهی رسید، تو بگو چگونه غصه نخورم
ای چنار سبز الوند! (رودخانه ای در کرمانشاه)، گُلوَنی (سربندی مخصوص زنان کُرد که با نقش گل آذین می شود) چقدر به تو می آید / وقتی می خندی، دیوانه ام می کنی، تو بگو چگونه غصه نخورم؟!
نفست بوی بهار می دهد، ای من به فدای چشمان مستت! / از دست هایت محروم و بی نصیبم، تو بگو چگونه غصه نخورم؟!
نوگل تازه روییده ام بودی، هم باغم بودی و هم حوض آبم / بهشت سبز سبزم بودی، تو بگو چگونه غصه نخورم؟!
در به دری از شهرت، کسی که قدر بهار تو را نمی دانست / آمد و زیر سایه ی درختت نشست، تو بگو چگونه غصه نخورم؟!
صاعقه به باغم زد، باد چراغم را خاموش کرد / دوری ات داغ هایم را تازه کرد، تو بگو چگونه غصه نخورم؟!
یک عده از خدا بی خبر، با تبر درخت ها را بریدند / من که درخت بیدم و بی ثمر،تو بگو چگونه غصه نخورم؟!
خرمن مان را به آتش کشیدند، خانمانمان را ویران کردند / غصه را به جانمان انداختند، تو بگو چگونه غصه نخورم؟!
گفته بودی که کشتی ای هستی