مسافر

          شبی که باد می وزد و چراغ می میرد

          و شاعرانه ترین اتفاق می میرد

          یبا و خوب نگاه کن، درست مثل من است

          پرنده ای که در این کوچه باغ می میرد

          بیست و یکم آذر ماه 1389

زخمه های ناجور

          خنده بود و شوق بود و شعر بود و شور بود

          خنده مرد و شوق رفت و شعر ماند و شور نیست

         دست هایم خالی و ساز غزل از کوک رفت

          جای من باش و بگو این زخمه ها ناجور نیست؟

         خرداد ماه 1388