مرغی که بی پناه...
مرداب بود و شب
مرداب بود و ترس
مرداب بود و همهمه ی قورباغه ها
***
نام تو را به صد آواز خوانده بود؛
مرغی که بی پناه
از تنگنای ساکت شبها رمیده بود.
مرغی که بی دلیل
در حسرت دمیدن روی سپیده بود.
پانزدهم شهریور ماه 1390
+ نوشته شده در پنجشنبه ۳۱ شهریور ۱۳۹۰ ساعت 0:28 توسط محسن احمدوندی
|
گفته بودی که کشتی ای هستی